Sekswerk missen

(Dit is een repost. De oorspronkelijke post verscheen op deze blog op 2 juni 2016.)

Het happy hooker stereotype is stom. Hoe meer ik betrokken raak bij politiek activisme rond sekswerkerrechten, hoe meer ik dit stereotype probeer te vermijden. Het leidt af van wat we nodig hebben: toegang tot arbeidsrecht zodat we minder geweld en uitbuiting meemaken. Rechtsbeschermingen heb je nodig ongeacht hoe tof je je baan vindt. Bovendien zetten politici me graag weg als ‘niet representatief’ als ik aangeef bewust te kiezen voor sekswerk. Alsof je werk leuk vinden betekent dat je nooit geweld of uitbuiting mee kan maken… (Zie ook: mijn leven.)

Maar jongens, ondanks alle crap, vind ik sekswerk dus wel echt gaaf. Hoe meer ik mijn manieren van werken, mijn hooker persona’s en mijn marketing ontwikkel, hoe toffer het wordt. Ik ben een vakidioot, ik vind het onwijs cool om mensen een mindblowing seksuele ervaring te geven. Ik heb nooit begrepen waarom het niet ok is om seks te hebben met vrienden en vreemden. Ik heb nooit begrepen waarom ik geen geld voor seks zou kunnen vragen. Ik ben er namelijk echt heel erg goed in. In sekswerk, dus. Daar investeer ik in. Ik lees en leer en ga naar workshops en probeer verschillende strategieën voor afspraken uit en ik begin echt fucking awesome te worden in dat hele seksding én in hoeren.

Ik begin ook steeds meer te leren over mensenrechten en issues zoals lgbt discriminatie, geweld tegen vrouwen en toegang tot health services. Ik leer over arbeidsrechten en social movements, over de politieke processen in Nederland en Europa, over hoe je sociale verandering teweeg brengt en hoe je als community jezelf kan organiseren.

De afgelopen maanden ben ik zoveel bezig geweest met activisme, dat ik amper nog (seks)werk. Dat heeft nogal wat gevolgen. Ik word eraan herinnerd hoe zwaar ik kantoorwerk soms vind en hoe mijn lijf schreeuwt om meer beweging. Ik merk het aan mijn inkomsten.

Wat ik niet zag aankomen, is hoe erg ik het mis om te hoeren. Het persoonlijke, intieme contact met veel klanten is zo intens en fijn. Ik denk dat psychologen en fysieke therapeuten dat ook wel herkennen. Ook het keten en bitchen op de exploitant met collega’s, het schrijven van de perfecte marketingtekst en merken dat ‘ie werkt, het sturen van onzekere machoklanten, of juist het voorzichtig aanmoedigen van verlegen types, gekke bekken trekken naar je duopartner wanneer de klant niet kijkt, egostrelende dudes die je aanbidden als de godin die je bent voor ze. Omringd zijn door vrouwen met onwijs vette skills en als vanzelfsprekend kennis uitwisselen, ook al ben je elkaars ‘concurrent’. De jarenlange vriendschappen met mensen wiens naam je niet kent, knappe klanten die goed zijn in seks. Iemand helemaal overwhelmen met je high femme magic.

Maar ook de saaie afspraken waarbij je de klant maar vaak omhelst zodat je ongezien naar de klok kunt kijken, slapen in je werkbed, die seksistische lul laten denken dat je inderdaad onder de indruk bent van z’n intellect en niet van de bizar hoge bedragen die je hem laat betalen. Het soms ingewikkelde navigeren van je relaties met collega’s omdat we zo ontzettend anders zijn allemaal. Standjes krijgen omdat ik clueless en elitair doe en die shit hier niet wordt getolereerd. Samen huilen met collega’s wanneer een familielid of partner kut doet over je werk. Op elkaar kunnen leunen.

Sekswerk. ❤ Happy International Sex Workers Day!

Vriendje belt werk

(Dit is een repost. De oorspronkelijke post verscheen op deze blog in juli 2014. Het was een goede zomer.)

Het is heet en ik drink limonade in de tuin van mijn bordeel. Ik hoor de telefoon binnen afgaan. De gastheer/manager neemt op en grinnikt. “Voor jou! Hij vroeg om ‘Hella’.”

“Hey Vriendje!”
“Hey! Je mobieltje deed het niet. Je heet daar Hella, toch?”
“Hahaha, jep. Maar je kan ook wel mijn echte naam gebruiken, hoor.”

Normaal zijn Vriendje en ik niet zo van het bellen, maar hij heeft goed nieuws dat we duidelijk uitgebreid moeten bespreken. Collega S. komt naar buiten. “Hella, heb jij zin om je zo te bemoeien met mij en mijn gast?”

Even voor de beeldvorming: Collega S. is echt suuuuuper heet. En fijn. En smart. En leuk.

Teleurgesteld moet ik het aanbod afslaan, sexy dingen doen met haar en de vaste gast past niet in mijn agenda, ik heb al een afspraak staan.

“Wie heb je aan de lijn?”
“Vriendje!”
“Oh, leuk. Doe hem de groeten.”

Ik probeer Vriendje uit te leggen dat ik met S. praat, die hij ook goed kent, maar omdat ik haar echte naam en haar werknaam door elkaar gebruik, duurt het even voor de boodschap overkomt.

Wanneer we werken, proberen we elkaar consistent bij de werknaam te noemen, zodat we niet per ongeluk in de fout gaan wanneer we een afspraak hebben met een gast. Dat wordt een stuk lastiger wanneer je elkaar ook sociaal ziet buiten werk.

“Ik moet nog even make uppen voor mijn volgende afspraak, babe! Tot vanavond!”

Mijn gast komt niet opdagen. Chagrijnig – ik had dus wel sexy (en lucratieve) dingen kunnen doen met S.! – zet ik mijn zonnebril op en ga ik in de tuin een boek lezen.